Συνέντευξη: Γ. Βλασσάς (Τακτικός Καθηγητής)

• Πόσο καιρό είστε καθηγητής των ΤΕΙ;
  Στα ΤΕΙ είμαι από το 1985, από την αρχή λειτουργίας του τμήματος Φωτογραφίας. Τα πρώτα χρόνια σαν έκτακτος και αργότερα σαν μόνιμος.
• Σε τι κατάσταση βρισκόταν εκείνο τον καιρό το τμήμα;
  Το τμήμα Φωτογραφίας ήταν και ευτυχώς είναι ακόμα το μοναδικό στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που βγάζει πτυχιούχους φωτογράφους και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο γιατί μετά από είκοσι χρόνια εμπειρίας πιστεύω και μπορώ να πω ότι το τμήμα φωτογραφίας σαφώς έχει μια συγκεντρωμένη γνώση, οι εκπαιδευτικοί του είναι αξιολογότατοι και αν κάποιος θέλει να σπουδάσει στη φωτογραφία και τα συναφή πιστεύω ότι η καλύτερη επιλογή είναι τα ΤΕΙ και όσον αφορά τους καθηγητές και όσον αφορά επί της ουσίας του πτυχίου γιατί είναι η μοναδική σχολή που παρέχει αναγνωρισμένο πτυχίο πάνω στη φωτογραφία και τα οπτικοακουστικά μέσα. Όπως άλλωστε ονομάζεται τώρα η σχολή. Κατά την άποψη μου ήταν ανάγκη των καιρών να γίνει αυτό το άνοιγμα στο βίντεο και στην κινούμενη εικόνα.
• Πιστεύετε επομένως ότι η σχολή μέσα στα χρόνια που πέρασαν έχει αλλάξει προς το καλύτερο;
  Οτιδήποτε παίρνει ένα δρόμο σίγουρα εξελίσσεται προς το καλύτερο, οπωσδήποτε προβλήματα υπάρχουν, τα κτιριακά προβλήματα, η έλλειψη αρκετές φορές αναλωσίμων, η έλλειψη άπλετης παροχή υλικοτεχνικής υποδομής από την πολιτεία. Κανονικά δηλαδή το κράτος πάνω στην εκπαίδευση θα πρέπει να δώσει περισσότερα, δεν γίνεται εκπαίδευση με περικοπές σε ώρες, με περικοπές σε αναλώσιμα και σε εξοπλισμό. Κανονικά το κράτος θα έπρεπε να έδινε πιο απλόχερα πράγματα για την εκπαίδευση εφόσον θέλει να έχει ανθρώπους με τριτοβάθμιο πτυχίο και επιπλέον είναι άνθρωποι που μεταφέρουν γνώσεις και αργότερά οι ίδιοι θα γίνουν καθηγητές που θα μεταδώσουν αυτή τη γνώση σε επόμενες γενιές.
• Ήσασταν και προϊστάμενος κάποιο διάστημα. Για πείτε μας εσείς αυτό το διάστημα πραγματοποιήσατε τους στόχους που είχατε θέσει;
  Ξέχωρα από προϊστάμενος είμαι καθηγητής του τμήματος απ’ την αρχή λειτουργίας του μέσα στα συμβούλια, είτε ως προϊστάμενος, είτε σαν αναπληρωτής προϊστάμενου, είτε σαν τομεάρχης μαθημάτων. ¨Όσον αφορά τους στόχους που είχα θέσει, γίνεται μια συλλογική δουλεία και πιστεύω κάποια πράγματα στο μέτρο του δυνατόν πραγματοποιήθηκαν, όσο αυτό είναι δυνατό γιατί επηρεάζουν και εξωτερικοί παράγοντες, τη διοίκηση του ΤΕΙ, το υπουργείου… γιατί όταν ζητάς πράγματα που είναι οικονομικά δυσβάσταχτα για την πολιτεία δεν γίνονται. Ένα άτομο, ένας προϊστάμενος, μόνο του δε μπορεί να αλλάξει τον κόσμο
• Πότε ασχοληθήκατε με την φωτογραφία για πρώτη φορά;
  Με την φωτογραφία πρώτη φορά ασχολήθηκα όταν ήμουν μαθητής στο λύκειο της Φιλοθέης. Και η πρώτη παρουσίαση και το πρώτο χειροκρότημα που πήρα ήταν από την παρουσίαση των εικόνων της κατοχής του Παράσχου στα πλαίσια μιας εργασίας. Μια πολύ σημαντική δουλειά και αργότερα έκανα μια τηλεοπτική συνέντευξη του ίδιου, η μόνη που έχει παραχωρήσει ο Παράσχος και η οποία είναι ακόμα ανέκδοτη.
• Μικρός τι θέλατε να γίνεται;
  Έχω ασχοληθεί με τις τέχνες γενικότερα, με τον κινηματογράφο, με τις στατικές τέχνες, τη φωτογραφία. Έφυγα κατευθείαν και σπούδασα στο Παρίσι, δεν έδωσα εξετάσεις εδώ σε τίποτα γιατί δεν με ενδιέφερε κάποια από τις σχολές που υπήρχαν τότε.
• Και με το ρεπορτάζ πως ασχοληθήκατε;
  Είμαι πάρα πολλά χρόνια στην ένωση Φωτορεπόρτερ, επαγγελματικά έχω δουλέψει και χώρια από τα επαγγελματικά πιστεύω πως κάνω προσωπική δουλειά σε θέματα που ασχολούμαι χρόνια, ένα από αυτά είναι οι Τσιγγάνοι που το δουλεύω από το 1982. σε ένα ρεπορτάζ μπαίνω περισσότερο στην έννοια του Φωτογραφικού Δοκιμίου, δηλαδή του πλησιάσματος σε ένα θέμα όχι σαν κλέφτης τραβάω και φεύγω αλλά γίνομαι ένα με τους ανθρώπους, λειτουργώ μαζί τους και παίρνω τις εικόνες που θέλω μέσα από την καθημερινότητά τους.
• Τι είναι για σας ο φωτογράφος;
  Ο φωτογράφος θα πρέπει να είναι καταρχήν ένα σκεφτόμενο άτομο, το οποίο να μεταφέρει μέσα από τις εικόνες του μηνύματα των καιρών του. Πιστεύω ότι πρέπει να είναι επιστήμονας, να έχει μια γνώσει, πιστεύω πως πρέπει να έχει μια κοινωνική συνείδηση και να μπορεί όλα αυτά τα πράγματα που βιώνει να μπορεί να τα κάνει εικόνες. Μια παρακαταθήκη που δηλώνει ότι εγώ ήμουν εκεί, αυτό είναι άλλωστε το ζητούμενο στο Φωτορεπορτάζ. Θα πρέπει να είναι ειλικρινής και να μεταφέρει την αλήθεια. Θα είναι βεβαίως φιλτραρισμένο μέσα από την κοινωνική του συνείδηση. Από κει και πέρα μέσα στο τμήμα φωτογραφίας γίνεται μια σειρά μαθημάτων, που πιστεύω ένας πτυχιούχος της φωτογραφίας έχει αποκτήσει τις γνώσεις στην τεχνική και την αισθητική της φωτογραφίας. Επιπλέον γίνονται κάποια υποστηρικτικά μαθήματα όπως είναι η ιστορία της τέχνης, η ψυχολογία οπτικής αντίληψης και η σημειολογία τα οποία βοηθούν τον φοιτητή να αποκτήσει γνώσεις όχι μόνο για την τεχνική του κάδρου αλλά και για το τι θα βάλει μέσα σε αυτό, η μορφοποίηση του κάδρου.
• Μετά από άλλα 20 χρόνια πως βλέπεται το τμήμα;
  Κοιτάξτε υπάρχουν στο τμήμα πολλοί καθηγητές μόνιμοι αλλά και έκτατοι, έκτατοι που είναι μαζί μας πολλά χρόνια που διαθέτουν πολλές γνώσεις πάνω στη φωτογραφία και είναι σημαντικοί στο χώρο της φωτογραφίας. Αυτό που χαλάει μια εκπαίδευση είναι όλα τα υπόλοιπα, οι απεργίες, οι επισχέσεις η κακή λειτουργία του ίδιου του ιδρύματος. Μια σειρά πραγμάτων που βάζουν φρένο στη σωστή εκπαίδευση.
• Πιστεύετε ότι όλα τα μαθήματα θα γίνονται πλέον ψηφιακά;
  Όταν η τεχνολογία τρέχει αν δεν την ακολουθήσεις χάνεις. Δηλαδή η ανάγκη των καιρών μας έχει σπρώξει στην ψηφιακή εποχή δεν είναι θέμα αν θέλουμε είναι θέμα εξέλιξης. Το καλύτερο για έναν φοιτητή μας είναι να ασχοληθεί με το αντικείμενο που έχει διδαχθεί επί σειρά ετών. Και μία από τις αγωνίες μου είναι τον πτυχιούχο μας να μπορούμε να τον εντάξουμε μέσα σε μία παραγωγική διαδικασία όχι με την έννοια του βιομηχανοποιημένου εργάτη αλλά με την έννοια του επιστήμονα της εικόνας. Που μπορεί να δουλεύει είτε ως καθηγητής στη φωτογραφία είτε ως καθηγητής οπτικοακουστικών μέσων είτε σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα φωτογραφίας, είτε σε υπουργεία, είτε ως επιμελητής εκθέσεων και σε μια σειρά από άλλα επαγγέλματα που ωστόσο οριοθετούν την πραγματική του σπουδή και εξειδικευμένη γνώση γύρω από το μάτι.
• Αυτό το βλέπετε εφικτό να γίνει;
  Ήδη έχουμε 348 πτυχιούχους και ένα μεγάλο μέρος από αυτούς διδάσκει φωτογραφία, κάποια άλλοι πάνω στο φωτορεπορτάζ έχουν κάνει διεθνή καριέρα. Αν κάποιος θέλει να κάνει σοβαρή δουλειά πάνω στην εκπαίδευση θα πρέπει να έχει και μεταπτυχιακό, είναι ανάγκη των καιρών.